Το βιβλίο είναι μια προσεκτικά σταθμισμένη, συστηματική και βιβλιογραφικά τεκμηριωμένη μελέτη ποιημάτων από διαφορετικές λογοτεχνικές περιόδους. Η διακειμενική, μοτιβιστική, ρητορική και ανθρωπολογική προσέγγιση που επιχειρείται πειραματικά σε αυτό αποσκοπεί στο να δείξει, με βάση συγκεκριμένα ποιήματα του Σολωμού, του Βιζυηνού, του Καρυωτάκη και του Εμπειρίκου, πώς το κάθε ποίημα υπερκερά την ένταξή του σε συγκεκριμένη γραμματολογική φάση, καθώς περικλείει προδρομικά σπέρματα που προοιωνίζονται μεταγενέστερες, ριζοσπαστικότερες εξελίξεις. Ο τόμος κατακλείεται με ένα ανθολόγιο ονειρικής ποίησης, το οποίο συγκροτήθηκε με κριτήριο την αντιπροσωπευτικότητα των ποιημάτων αλλά και το προσωπικό γούστο, με την ελπίδα ότι θα αποτελέσει γόνιμη αφετηρία για περαιτέρω διερεύνηση του ονειρικού θέματος, που μόνο περιστασιακά και αποσπασματικά έχει μελετηθεί έως σήμερα.